23 اکتبر 2019 به دنبال انتشار خبری در سایت اطلاعات نظامی آمریکا از طرف الکس جونز، موجی از اخبار در رسانههای جمعی به راه افتاد.
اما خبر چه بود ؟
ایدهی ID2020 برنامهای برای شناسایی دیجیتالی افراد با استفاده از واکسیناسیون و وارد کردن یک میکروچیپ به بدن آنها به دنبال تزریق است. این پروژه قبلا بر روی افراد بیخانمان در ایالت تگزاس اجرا شده است. به گفتهی Ethan Huff ایمنیسازی افراد به واکسن و ترکیب این رویکرد با صنعت و زیستسنجی دیجیتال به زودی سبب ایجاد انسانهای حاوی میکروچیپ خواهد شد که در یک ماتریکس جهانی قابل شناسایی و ردیابی و کنترل هستند.
هدف از ایدهی ID2020 هدایت برنامهی واکسیناسیون در جهت وارد کردن میکروچیپ به بدن افراد است که تحت عنوان پروژهی واکسیناسیون انجمن بیل-ملیندا با همکاری اتحادیهی جهانی واکسن و ایمنیسازی یا GAVI در جریان است. هدف اصلی این اتحادیه وارد کردن چیپهای ردیابی به بدن افراد و شناسایی آنهاست همان طور که گلههای گاو با برچسبهای گوشی پانچ و قابل شناسایی میشوند!
به منظور ایجاد نظم نوین جهانی به یک سیستم یکپارچهی مانیتورینگ احتیاج است تا جمعیتهای انسانی به راحتی قابل مدیریت باشند. در شهر Austin تگزاس هم اکنون جمعیت بیخانمانها به صورت گلهای مثل خوکچههای هندی تحت واکسیناسیون در راستای ID2020 هستند. و تنها توجیه مسئولین پروژه در تگزاس توانمندسازی افراد بیخانمان در جهت کنترل اطلاعات شناسایی شخصی این افراد است.
پروژههای iRespond و Everest دیگر پروژههای مشابه با تگزاس است که بر روی افراد مهاجر و پناهندگان در آمریکا تحت انجام است. Chowdhury صریحا اعتراف میکند که این برنامههای واکسیناسیون و میکروچیپ برای دسترسی هر فردی به هرگونه خدمات در سطح جامعه مورد نیاز است. وی تاکید دارد که ID2020 به بیانی دیگر به مثابه همان کتاب مقدس در ذهن هر فرد است یعنی یک سیستم واحد شناسایی جهانی که برای حضور و فعالیت هر فردی در جامعه مورد نیاز است. بدون این میکروچیپها افراد اجازه خوردن و آشامیدن و حتی تنها بودن را نخواهند داشت. اما در کنار اتفاقاتی که در آمریکا افتاد همزمان در بنگلادش، دولت اعلام کرد که اولین پایگاه اطلاعات زیست شناختی والدی از کودکانی که با واکسنهای میکروچیپ ایمنی شدهاند راهاندازی شده است.
بعد از انتشار این متن حضور الکس جونز در رسانههای جمعی ممنوع شد و موج رسانهای در مورد ID2020 کنترل شد. اما این پایان تمام ماجرا نبود و با شیوع کووید 19 و نیاز شدید به دسترسی به واکسن جهت کنترل این اپیدمی، موج جدید نگرانی در رسانهها شروع شد و با گزارشی که در سایت متعلق به بیل گیتس منتشر شد به ترند جهانی تبدیل شد. بیل اعلام کرد که تاییدیههای دیجیتالی به عنوان ابزاری در واکسیناسیون افراد در برابر کووید 19 قابل استفاده هستند.
با شدت گرفتن ماجرا Gruener اعلام کرد که ID2020 صرفا به عنوان جایگزینی برای گواهینامههای کاغذی است و به منظور تسهیل کارهای اجتماعی طراحی شده است. اما موج رسانهای در فیسبوک و توییتر و یوتیوب قابل کنترل نبود تا جایی که توییتر اقدام به حذف 31 درصد از اطلاعات مرتبط با ID2020 کرد. در بین 58000 توئیت ثبت شده 50 درصد از آنها به توییتهایی تبدیل شد که ابراز میکردند بیل گیت هیچ ربطی به این ماجرا ندارد. از زیباییهای بازی رسانهای این قوم میتوان به بدل شدن 50 درصد توییتها به نقطهی مقابل حرف بیلگیتس که اشکارا شروع کننده و افشا کنندهی این جریان بوده اشاره کرد.
اما اصل مجرا و ادعای بیل از کجا منشا گرفته است؟
مبدا این ادعای بیل در مورد کووید 19 به مقالهای برمیگردد که در سال 19 توسط بنیاد بیل انجام شده است. در این مطالعه که بر روی موش انجام شده اعلام شد که کوانتوم داتها به عنوان نانو ذرات به همراه واکسن حین تزریق قابل جایگزینی در پوست جاندار است و این رویکرد به عنوان ابزاری موثر در ثبت اطلاعات افراد و ایجاد سیستم یکپارچه از اطلاعات در کشورهای در حال توسعه قابل استفاده است.
این اطلاعات درست یا اشتباه مانند یک فیلم هالیودی که ابتدا یک ایده را بیان میکند و بعد مدتی وارد فاز عملیاتی میشوند جای تامل دارد. خوشبختانه روند تایید یک محصول دارویی وارداتی در کشورمان بسیار سختگیرانه و تستهای کنترل کیفی بسیار بالایی را برای هر دارو در نظر میگیرند. اما با توجه به سطح هشدارهای زیستی که از اوایل سال 2020 با ورود کیکهای حاوی قرص در بازار و شیوع مشکوک کووید 19 از شهرهای خاص و در تاریخهای خاص شاهد بودیم لزوم هشیاری هرچه بیشتر به واکسن احتمالی کووید 19 در ماههای آتی بیش از پیش اهمیت پیدا میکند.